ปรมาจารย์ลัทธิมาร The Untamed [ รีวิว ]

 

ปรมาจารย์ลัทธิมาร The untamed หรือชื่อภาษาจีนว่า เฉินฉิงลิ่ง (陈情令) เป็นซีรี่ย์จีนยอดฮิตในช่วงปีที่ผ่านมา แม้ว่าตอนนี้ซีรี่ย์เรื่องนี้จะจบไปแล้วซักพักหนึ่ง แต่กระแสกลับไม่ได้จบไปตามซีรี่ย์ เรื่องนี้จะเป็นซีรี่ย์เรื่องเแรกที่เราหยิบมารีวิว เหตุผลเดียวที่เลือกมาเพราะความชอบล้วน ๆ ปรมาจารย์ลัทธิมารเป็นซีรี่ย์เรื่องแรกในรอบปีที่เรากลับมาติดและอินไปกับบทบาทของตัวละครทุกตัว โดยซีรี่ย์ปรมาจารย์ลัทธิมาร ดัดแปลงมาจากบทประพันธ์ของโม่เซียงถงซิ่ว หนังสือจะมีทั้งหมด 5 เล่ม (ภาษาไทยออกถึงเล่ม 3 แล้ว รอครบ 5 เล่ม) บทความนี้เราจะเขียนถึงความรู้สึกและความคิดของเราเมื่อดูตัวละคร 2 ตัว คือเว่ยอิง และหลานจ้าน ที่เราสัมผัสหลังจากดูซีรี่ย์ ไม่ได้เล่าหรืออธิบายถึงเนื้อหาซีรี่ย์

เรื่องนี้จะเล่าถึงเรื่องราวของเว่ยอิง หรือ  เว่ยอู๋เซียน และ หลานจ้าน หรือ หลานวั่งจี (หานกวงจิน) เรื่องราวเริ่มต้นจะเล่าถึงตระกูลเซียนที่ทำหน้าที่ปราบผีและปิศาจ มีทั้งหมด 5 ตระกูล ตระกูลหลาน ตระกูลเจียง ตระกูลเนี่ย ตระกูลจิน และตระกูลเวิน ทุกตระกูลอยู่กันอย่างสงบสุข จนเมื่อตระกูลเวินคิดเป็นใหญ่ ใช้วิชามารเพื่อควบคุมตระกูลต่าง ๆ โดยอาศัยการใช้พลังจากเศษชิ้นส่วนของเหล็กทมิฬที่มีพลังมหาศาล ผู้ครอบครองจะมีพลังอำนาจและสามารถใช้วิชามารเพื่อความคุมผู้คนและศพได้ เหตุนี้ทำให้ตระกูลเซียนอื่น ๆ ต้องหาวิธีเพื่อมาปราบตระกูลเวินลงให้ได้ เหตุนี้ทำให้เว่ยอิงและหลานจ้านได้ร่วมมือกันเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ เพื่อปราบตระกูลเวินลงให้ได้ รวมถึง 4 ตระกูลใหญ่ที่เหลือต่างก็หาวิธีกำจัดตระกูลเวิน แต่มันก็ยากเหลือเกินในการจะปราบตระกูลเวินที่ยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังได้ครอบครองเหล็กทมิฬ จนกระทั่งเว่ยอิงได้เจอกับดาบ (ดาบเป็นชิ้นส่วนของเหล็กทมิฬ) ที่ใช้สะกดเต่าถูลู่เสวียนอู่ไป และได้ดาบนั้นไปทำหินพยัคฆ์ทมิฬ ทำให้เว่ยอิงสามารถเรียกใช้ภูมิผี ให้ทำตามที่ตัวเองต้องการได้ ด้วยเหตุนี้แม้เว่ยอิงจะมีส่วนในการช่วยปราบตระกูลเวิน ที่ตระกูลอื่น ๆ เห็นว่าเว่ยอิงใช้วิชานอกรีต เมื่อกำจัดตระกูลเวินได้คนต่อไปที่ต้อกำจัดก็คือตัวเว่ยอิงเอง รวมถึงเว่ยอิงยังได้ใช้วิชานอกรีตเพื่อช่วยสมาชิกตระกูลเวินที่รอดชีวิตเพราะคิดว่าคนเหล่านั้นไม่ได้ทำผิดอะไร ผิดเรื่องเดียวเพียงแค่เค้าเกิดมาในตระกูลเวิน เว่ยอิงยืนยันจะช่วยชีวิตคนในตระกูลเวินที่รอดชีวิตทุกคน แต่หลานจ้านกลับห้ามไม่ให้ทำ เพราะไม่อยากยืนอยู่คนล่ะฝั่งกับเว่ยอิง แต่ไม่มีใครหยุดเว่ยอิงได้ เพราะเค้าเชื่อว่ากำลังทำสิ่งที่ถูก จนเมื่อทุกอย่างเลวร้ายขึ้น เว่ยอิงหยุดทุกอย่างลงด้วยความตายของตัวเขาเอง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่เคยมีใครพบศพของเว่ยอิงเลย บางคนก็บอกว่าเค้าตายไปแล้ว บางคนบอกว่าเค้าแค่หายไป แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังมีคน ๆ หนึ่งที่รอและพยายามตามหาเสมอ คน ๆ นั้นก็คือหลานจ้าน ที่เดินทางไปทั่วทุกทิศทาง เพื่อเล่นฉินเพื่อสอบถามวิญญาณที่พบเจอโดยหวังว่าวันหนึ่งเค้าได้ได้เจอกับวิญญาณของคนที่เฝ้าคะนึงหา จน 16 ปีผ่านมีการอัญเชิญวิญญารชัวร้ายเพื่อมาแก้แค้น และวิญญาณที่อันเชิญมาก็คือปรมารจารย์อี้หลิง หรือเว่ยอิงนั้นเอง ในที่สุดการรอคอยตลอด 16 ปีของหลานจ้านก็สิ้นสุดลง พวกเขาได้พบกันอีกครั้ง และได้เริ่มออกท่องยุทธภพอีกครั้งเพื่อสืบหาว่าใครเป็นคนอัญเชิญวิญญารของเว่ยอิงกลับมา ไปติดตามเรื่องราว 16 ปีต่อมาได้ในซีรี่ย์

จากตรงนี้เป็นการบรรยายความรู้สึกของเราล้วน ๆ พูดถึงแค่ในมุมมองของหลานจ้าน เพราะเราค่อนข้างชื่นชอบตัวละครตัวนี้เป็นพิเศษ เรื่องราวของความรู้สึกเริ่มต้นตั้งแต่การเจอกันครั้งแรกในตอนที่เว่ยอิงเดินทางไปฝึกวิชาที่ตระกูลหลาน (อวิ๋นเซินปู้จื้อฉู่)  ตอนนี้เป็นตอนที่เว่ยอิงได้เจอกับคุณชายรองหลานเป็นครั้งแรก เว่ยอิงเป็นคนเก่ง ฉลาดทันคน สนุกสนาน ยิ้มง่ายร่าเริง เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไม่สนใจกฏเกณฑ์ใด ๆ กับหลานจ้านที่เป็นคนสุขุม ยิ้มยาก ใช้ชีวิตตามกฏ 3000 ข้อของตระกูลมาโดยตลอด ทำให้การเจอกันครั้งแรกไม่ใช่รักแรกพบ แต่เป็นการไม่ชอบขี้หน้าแรกพบ ทำผิดกฏตระกูลครั้งแรกก็เพราะเว่ยอิง โดนลงโทษก็เพราะเว่ยอิง ในความคิดของเราไม่ใช่ไม่ชอบ หรือไม่ใช่เพราะเกลียดขี้หน้า แต่เพราะเว่ยอิงอาจจะเป็นคนในแบบที่หลานจ้านอยากจะเป็น อยากจะมีอิสระ อยากจะรอยยิ้มแบบนั้น อยากร่าเริงได้เท่าที่เว่ยอิงทำ ทำให้ไม่ยากเลยที่หลานจ้านจะรักรอยยิ้มของเว่ยอิง

การเล่าเรื่องราวของซีรี่ย์ในช่วงก่อนที่ปรมารจารย์อี้หลิงจะตาย ในตอนนั้นเว่ยอิงเหมือนอยู่อย่างโดดเดี่ยว สู้กับทุกคนเพียงลำพัง ยอมหันหลังให้ครอบครัว หันหลังให้กับหลานจ้าน คนที่เขาคิดว่าเป็นมิตรภาพ คนที่เป็นเพื่อน ไปยืนอยู่ในจุดที่ได้ทำตามสิ่งถูกต้อง เลือกปกป้องคนที่เขาคิดว่าบริสุทธิ์ และไม่ควรถูกกระทำ ช่วงนี้เป็นช่วงที่เราคิดว่า ถ้าต้องต้องเลือก เว่ยอิงจะเลือกทำตามตัวเองเสมอ เลือกทำตามความถูกต้องเสมอ แต่สำหรับหลานจ้านเค้าไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้ แต่การที่เค้าไม่ได้เลือกช่วยเว่ยอิงอย่างเต็มที่ไม่ใช่ว่าเขาไม่เสียใจ มันถึงมีประโยคนึงที่เราชอบมาก เป็นประโยคที่หลานจ้านพูดกับหลานซีเฉินว่า “ข้าอยากพาคนผู้หนึ่งกลับอวิ๋นเซินปู้จื่อฉู่ พากลับไป…แล้วซ่อนเขาไว้” เพราะรู้ดีว่าห้ามไม่ได้เลยอยากจะพาไปซ้อนไว้ แต่ก็รู้ดีเช่นกันว่าคนที่เค้าอยากพาไปซ่อนนั้น จะไม่มีวันยอม สำหรับเราตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหวงแหน เป็นห่วง อยากปกป้อง แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ คงเป็นความรู้สึกที่เจ็บและหน่วงอยู่ในใจลึก ๆ

จนถึงวันที่เว่ยอิงตายจากไป และมันจริงที่ว่าคนตายจะไม่รู้สึกอีกต่อไป แต่คนที่ยังมีชีวิตอยูจะยังคงติดอยู่กับความรู้สึกผิด เสียใจที่ตอนนั้นไม่ได้เลือกที่จะเคียงข้าง ไม่ได้ยืนหยัดเพื่อเค้าทำที่ควรจะทำ จนถึงในวันที่ไม่ว่าจะร้องเรียกเท่าไหร่เค้าก็ไม่มีวันกลับมา ไม่ได้แค่หายไป แต่เค้าตายจากไป สิ่งที่ทำได้คือการเฝ้ารอ เฝ้ารอแม้ไม่รู้ปลายทางจะเป็นยังไง ทำได้แค่ออกเดินทางไปทุกที่เพื่อตามหา และคอยดีดฉินเพื่อถามวิญญาณที่เจอ หวังแค่จะมีซักวันที่วิญญาณที่เจอจะเป็นวิญาณของคนที่เฝ้ารอ  เจอกับคนที่รอคอยมาตลอด ในตอนนี้เราชอบประโยคนึงของหลานจ้านที่พูดกับท่านอาตอนโดนทำโทษหลังจากที่เว่ยอิงตายไปว่า “ขอถามท่านอา ใครดีใครชั่ว ใครดำใครขาว ดูกันที่ตรงไหน” มันให้ความรู้สึกถึงความสับสนใจ ความไม่เข้าใจ ความรู้สึกที่อยู่ภายในกับการที่ต้องเสียคนที่รักไป โดยได้แค่มองดูเค้าจากไปโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย แล้วมันจะทรมารแค่ไหนกันน่ะกับ 16 ปี ที่รอคอยนั้น กับคน ๆ หนึ่งเดินทางไปทุกที่ เพื่อตามหา ไม่ได้หวังให้เขาฟื้น แค่หวังให้ได้เจอแค่วิญญาณ แค่ให้ได้เจอ มันจะเป็นความรักที่มากขนาดไหนกันน่ะ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ไมไ่ด้ใจร้ายกับหลานจ้านเกินไปนัก เมื่ออีก 16 ปีต่อมา คนที่รอคอยมาตลอดได้กลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้จะยืนเคียงข้าง ครั้งนี้จะไม่ทิ้งไปไหน ครั้งนี้จะเดินไปด้วยกัน ครั้งนี้จะไม่ปล่อยมืออีก ไม่ว่าเหตุผลที่ได้คืนชีพกลับมาคืออะไร แต่ครั้งนี้จะไม่หันหลังให้อีกแล้ว

สำหรับเราเรื่องราวในภาพยนตร์อาจจะสื่อถึงมิตรภารลูกผู้ชายหรืออะไรตาม แต่ในความรู้สึกของเราที่ตามดูเรื่องนี้และอินมาตลอด เราว่าระหว่างเว่ยอิงและหลานจ้านมันคือความรัก ความรักที่แค่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ความรักที่มันไม่ได้ง่ายและไมไ่ด้มีแค่เราสองคน แต่มันมีปัจจัยอะไรหลาย ๆ อย่างที่เข้าใจเพื่อพิสูจน์ความรักของเรา และสุดท้ายไม่ว่าคนสองคนจะได้อยู่ด้วยกันไหม แต่ความรักที่เกิดขึ้นมันก็เป็นเรื่องจริงก็ยังคงอยู่ในใจของทั้งคู่